Εις μνήμην του αδελφού Λάμπρου Σταυρέκα

Πετούσες χωρίς φτερά

ήσαν παλικάρι

τα δύσκολα όλο πέρναγες,

 δεν έπαιρνες χαμπάρι.

Γι' αυτό χαιρόσουνα πολύ,

ήσουν της ζωής ο φάρος,

και με τον νου λογάριασες

πως δεν υπάρχει Χάρος.

Τα γλέντια και όλες οι χαρές

περνάγαν του αέρα

και όλη η ζωή σου ήτανε

όμορφη και ωραία.

Στην κοινωνία τίμιος,

πάντα αξιωμένος

παντού ήσουν πασίγνωστος

έφυγες δοξασμένος!

Αιωνία σου η μνήμη

όμορφε αδερφέ μου

Από τον μικρότερό σου αδερφό,

Βασίλη Σταυρέκα

Καλή αντάμωση!

Υ.Γ.

Γι' αυτό δεν πρέπει άνθρωπε,

να έχεις κακία τόση,

γιατί δεν ξέρεις αύριο,

τι θα σου ξημερώσει.