Γιατί με
αδίκησες ζωή
μαζί σου ήμουνα
ταίρι
μ’ έκοψες το
νήμα της ζωής
η ίδια με το
χέρι.
Τις τύχες τι τις
ήθελες
τις
ξεφτιλισμένες;
N’
αλλάζουνε της μοίρας μας
πάντα
λανθασμένες.
Παίρνεις
εκείνους που σε τιμούν
όσοι σε
ορφανέψουν
και δίνεις περιθώρια
σ’ αυτούς που σε
πικραίνουν.
Εδώ που μ’
έστειλες βρε ζωή
είμαστε πολλοί
αδικοχαμένοι
σε μελετάμε όλοι
μαζί
είσαι προδότρια
και πολύ ξεφτιλισμένη.
Δώρα πολλά
ψεύτρα ζωή
είχες για μας
ταμένα
μα εκείνα που
μας αξίζουν
τα είχες από μας
σβησμένα.
Υ.Γ.
ΔΕΝ ΖΗΤΩ ΝΕΡΑΚΙ
ΑΝΑΨΕ ΕΝΑ ΚΕΡΑΚΙ

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου