Αφιερωμένο στους αείμνηστους συγχωριανούς μου,
Δημήτρη Κατσιούλη και Γεώργιο Καραμπάση
Γιατί
είσαι άδικη ζωή;
κλάμα
στους φίλους έχεις φέρει
μας
έκοψες το νήμα της ζωής
η
ίδια με το χέρι.
Δεν
είσαι σίγουρη βρε ζωή
στέλνεις
πικρά χαμπέρια
σαν
την βρόμικη την τράπουλα
μοιράζεις
μπαλαντέρια.
Τις
νύχτες τι τις ήθελες
τις
ξεφτιλισμένες
να
αλλάζουνε τις μοίρες μας
πάντα
λανθασμένες.
Παίρνεις
εκείνους που σε τιμούν
όσους
σε ομορφαίνουν
και
δίνεις περιθώρια
σ’
αυτούς που σε πικραίνουν.
Εδώ
που μας έστειλες ζωή
είμαστε
πολλοί αδικοχαμένοι
σε
μελετάμε όλοι μαζί
είσαι
προδότρα και ξεφτιλισμένη.
Δώρα
πολλά ψεύτρα ζωή
είχες
για μας ταμένα
μα
εκείνα που μας άξιζαν
τα
΄χεις από μας σβησμένα.




